ฟ้าไร้ฝน

คำนำนักเขียน

            สวัสดี ท่านผู้อ่านที่น่ารัก

            ฟ้าไร้ฝน เป็นผลงานที่ข้าเจ้าเขียนขึ้นมาจากการถูกเพื่อนชักชวนให้เขียนเรื่องสั้น ข้าเจ้ากำลังเบื่อ ๆ เลยนึกสนุกอยากเขียนบ้าง ก็เลยคิด ๆ ว่าจะเขียนอะไรให้เข้ากับหัวข้อที่เราจะเขียนกัน

            พอนึกไปนึกมา ข้าเจ้าก็คิดว่าอยากจะเขียนเรื่องที่คิดไว้เมื่อปลายปีก่อน ซึ่งข้าเจ้าอยากจะบอกเล่าออกมาเป็นตัวอักษร แต่ไม่อาจเขียนได้ในเวลานั้น

            ขอเกริ่นก่อนว่าข้าเจ้าไม่ได้เขียนอะไรจริงจังมานานแล้ว เนื่องจากเมื่อเกือบหนึ่งปีก่อน วันที่ 3 กันยายน ข้าเจ้าได้สูญเสียสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจไป ซึ่งสิ่งนั้นข้าเจ้าไม่ได้มีมันมากนัก แทบไม่มีเลยก็ว่าได้ และตอนนี้ก็เหมือนว่าจะไม่มีแล้ว

            ข้าเจ้ารู้ตัวว่าสภาวะจิตใจตัวเองยังไม่ปกติพอ จะสานต่อผลงานที่ค้างไว้ยังทำไม่ได้เลย แต่ก็ยังอยากจะเขียนนิยายต่อไปนะคะ นั่งงมเป็นวันเพื่อพิมพ์บรรทัดเดียวก็เอา ฮา....

            เนื่องจากผลงานที่ชอบเขียนจะออกแนวดราม่า ความดราม่านั้นเลยย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองในวันที่จิตใจย่ำแย่สุด ๆ

            นิยายเรื่องหลักซึ่งมีบทดราม่าและการสูญเสีย ก็เลยยังค้างอยู่แบบนั้นไง... เพราะตัวคนเขียนเองยังทำใจไม่ได้...

            ตอนที่เขียนเรื่อง “ฟ้าไร้ฝน” นี้ ยังถึงขนาดร้องไห้กลางโรงพยาบาลขณะนั่งรอคิวพบแพทย์กันเลยทีเดียว

            แต่ถ้าจะถามว่า จะเลิกเขียนไหม?

            คำตอบคือ ไม่เลิกค่ะ ยังจะดันทุรังเขียนต่อไป

            ข้าเจ้าคิดว่า “เวลา” จะช่วยเยียวยาหัวใจเรา แม้ว่าอาจจะใช้เวลานานสักหน่อยนัก

            ถ้าหากว่าเรายังมี “เวลา” นะคะ

                                                                                       พิณนภา            

                                                                                  14 สิงหาคม 2562